بیا بیا گـل زهـرا! عـزای مـادر توست            صفای فاطـمیه از صفـای مادر توست

اگر که سـائـلـم و نـوکـر هـمیـشـگـی‌ام            فقط به خاطر لطف و عطای مادر توست

تمـام عـزّت شیـعـه رحـین منّت اوست            تـمـام زنـدگی مـا فــدای مـادر تـوسـت

قسم به مادر و آن احـتجاج حـیدری‌اش            دوام خـدمـت ما با دعـای مـادر توست

ز نـور چـادر او ما هـمـه مـسـلـمـانـیـم            که اصل طینت ما خاک پای مادر توست

بیا که با تن خونین، هنوز منتظر است            که انـتـقـام تو تـنهـا دوای مـادر توست